Argazkiak-irudiak liburutegian

Lupe Lekuonaren saioa Leioako Liburutegian

Zera, Eibarren geundela Tolosako Txikibibliotekatik ("txiki" erabiltzaileekaitik, ez beste ezergatik ;-)) ea liburutegiak antolatzen dituen saioetan (ipuinkontalariak, lehiaketak...) argazkiak edo bideoak ateratzerik zegoen itaundu zuten.

Hona, horren kontura komentaturiko D. L. Kingen posta: http://www.davidleeking.com/2009/11/10/photo-permissions-at-the-library/

Bertan dioenez, lehenago zituzten argazkiak ateratzeko jarraibideak oso zorrotzak zirenez (argazki guztiek baimen sinatua behar zuten, antza) ba azkenik argazkiak ateratzeari utzi zitzaion. Egoera hori ekiditzeko asmoz, jarraibide malguagoak jartzea erabaki zuten liburutegiko abokatuarekin berba egin eta gero (guk ere geureekin egin beharko dugu berba)

Jarraibide berriekin aukera bi dituzte:

* Baimena eskatzea derrigorrezkoa da erabiltzailea modelo gisara edo lehen planoan ateratzekotan (Ermuko liburutegian ateratzen duten "Hileko irakurlea" jatort burura adibide bezala)

* Ez da beharrezkoa Liburutegiak antolatutako saioetan. Baina hori bai, programa bakoitzeko hasieran abisatu egin behar bertoratzen direnei (Honako antzeko testu hau darabilte: "Liburutegiak argazkiak egin ditzake edo bideoan graba dezake saioa bertan egiten diren programak sustatzeko asmoz. Ez baldin baduzu argazkietan atera nahi, abisatu mesedez liburuzainei") Dena dela, saioa grabatzen zaudenean, erabiltzaileren batengan zooma erabiliz gero (atentzio-arpegia deigarria iruditu zaizulako edo beste edozerregatik) pertsona horren baimen sinatua beharko duzu baita, goiko puntuan esan bezala.


Komentarixutan, beste liburuzain batek bi puntu gehitzen dizkio Davidek esandakoari: a) liburutegiko Flickr (argazkiak Interneten eskegiteko zerbitzu bat) kontuari argazkiak zuzenean gehitzeko aukera ematen dietela erabiltzaileei eta b) ez dutela argazkietan edo bideoetan erabiltzaileen izenik ematen beraien baimenik gabe (azkenengo hau nahiko logikoa, egia esan)

Nahiko politika zentzuduna iruditzen zait, baina ez dakit zein mailaraino izan liteken aplikagarria geureanean, Estatu Batuetako legedia ezberdina izan litekelako hemengoarekin alderatuta puntu honetan.

Momentuz, argazkiren bat ateratzekotan baimena eskatzen diegu beti erabiltzaileei (nahiz ta, momentuz, idatzia ez izan. Agian komenigarria litzateke baimen-orriren bat prestatzea?) Haur-gazte erabiltzaileekin ahalik eta kontu gehien jartzen saiatzen gara baina egia ere bada liburutegiko webguneetan bizitasun puntu bat ebazten diola beldur honek.

Zer diozue? Zelan konpontzen duzue zuek argazki/bideon kontu hau?

Eguneraketa (2010-11-18) Post hau pasadan udaberritik geratu da hozkailuan (zirriborro bezala gorde ta bertan ahaztuta, parkatu) Baina dirudienez, argazkien kontu honek buruhausteak dakartza hainbat esparrutan. Horra adibidez, Sustatun agertu zen mezu hau larri horren erakusgarri gisa. Bertan dioenez, irudi eskubideak 1/1982 Lege Organikoan zehazten omen dira .

+++++++++


En la reunión de Eibar surgió la duda de cómo grabar las sesiones y programas organizados en la biblioteca. La pregunta tenía su punto agravante en tanto en cuanto se trataba de filmar sesiones que implicaban a usuariado infantil.

Al hilo de este tema David Lee King escribió un post sobre ello en el que comentaba que la política de fotos que seguían en su biblio era la de pedir permiso expreso sólo para las fotos en la que l@s usuari@s actuaran de modelos o salieran en primer plano (close-up) Para actuaciones o sesiones programadas por la biblioteca se limitaban a advertir a l@s asistentes de que el acto iba a ser grabado con intención promocional y que si no quisieran ser grabados hicieran el favor de advertírselo al personal de la biblio.

La solución parece sencilla y bastante juiciosa, lo malo es que no sabemos hasta qué punto podría ser aplicable aquí por la diferencia de legislación (todo ésto que comenta King se adscribe a la americana, que puede ser más permisiva)

Archivo este mensaje en el blog .

Que tengáis un buen fin de semana!

Actualización (18/11/2010) Este mensaje se escribió después de la reunión de Eibar y se ha quedado guardado como borrador. Desde entonces he encontrado una fuente que nos remite a la legislación española que regula estos aspectos. Podéis echarle un vistazo en el blog de La fotografía perfecta

V Congreso Nacional de Bibliotecas (II)

Hemendik gatoz: V Congreso Nacional de Bibliotecas (I)

Irudia: E-liburuen irakurgailua (cc-by)

Lehenengo arratsaldeko mahaingurua eduki digitalen legezko arazoei ekin zion.

Ondo etorri zen, beraz, Francisco Javier Piñolen komunikazioa Las palabras son palabras, pero ¿cómo accedemos a ellas? (pdf) arratsalderako atzeratzea, e-liburuen maileguek dakartzaten arazo legaletaz jardun bait zuen. Piñolek gauza bat nahi zuen argitzea: behar-beharrezkoa dela e-liburuen mailegua arautzeko dagoen legedia bermoldatzea.

Dirudienez, Texto Refundido de la Ley de Propiedad Intelectual (TRLPI)-aren menpe dago oraingoz kontu hau. Presio taldeen (musika arlokoak aipatzen ditu batez ere) eragina zela eta europear araua sortu zen (2001/21/CE, pdf) banaketa (distribuzioa) komunikazio publikotik ezberdintzeko ukitu daiteken euskarria dela medio. Ixtorioa zera da, mailegu bat banaketaren marko legalean sar dadin objektu fisiko bat eman behar dela. E-liburuak irakurtzeko gailuak (ereaderrak) ez dira euskarritzat onartzen mailegatzen dena barruan doan edukia baita (ukiezina), beraz, e-liburuen mailegua komunikazio publikoaren esparru legalean sartuko litzateke.


Ostean, edizio-babes digitala eta egile eskubideen arteko orekari buruzko mahaingurua heldu zen. Eztabaidan (egia esan, komunikazio hutsetan geratu zen dena denbora faltagatik) Library of Congresseko William Lefurgy, Miquel Termens Graells, Juan José Marín López legegizonak eta Juan Carlos Fernández Molinak hartu zuten parte.

Estatubatuarrak liburutegiek ez dutela eduki digitalik batzen (eta kudeatzen) beldurragatik zioen. Babes digitala (preserbazioa) egileei eurei legokiela, baina gehienek ez dutenez puntu hori kontutan hartzen, nonork hartuko beharko lukela bere gain. Bere ustez, erantzunkizun hori liburutegiena izan beharko litzateke.

Miquel Termens, eduki digitalaren jabego intelektualeko baldintzak, edukian bertan kodifikatu daitezenaren aldekoa zen. Horretarako normalizaziora heltzeko beharra azalduz (PREMIS eta Dublin Core metadatuak erabiltzeari buruz jardun zuen). (hitzaldi osoa, pdf)

Bestetik, Fernández Molinak babes digitala egiteko baldintzak argitu zizkigun. Hiru baino ez dira; lanak ez baldin baditu autore eskubiderik (iraungi egin dutelako edo egileak herri jabarira (dominio público) emon duelako), autorearen baimenerakin baldin bada edo egile-eskubideen mugetan jaso baldin. Zertan datzate muga hauek? ba egile, ustiatzaile eta hiritarren arteko oreka batean (informazio eskubidea, pribatasuna izatearen eskubidea...) Honen kontura, lehenago komentaturiko Espainiako TRLPIari (batez ere 37 artikuluko hirugarren apartadoa) eta beste leku batzuetan egiten danari buruz ibili zen hizlari (AEBetako Digital Millennium Actari buruz, adbez.) Begiradatxoa merezi du legedi barriak izan behar lukenari buruzko gomendioak bere ekarpenaren azkenaldean (PDF)

Hurrengo eguneko emanaldia Kathryn Greenhillek hasi zuen. Irudia, bere mahagaineko argazkia da

Liburuzain australiarrak liburetegia hackeatzea proposatu zigun eta baita adibide batzuk jarri. Hara Kris de Winter eta bere WordPress + Aquabrowser integrazioa katalogo berri bat sortzeko, Paul Hagon eta irudien koloreak identifikatzeko programa, Joann Ramson eta Koha liburutegiak kudeatzeko sistema edo Kete eduki digitalen batzailea, John Blyberg eta SOPAC2 katalogoa.

Gauza eta ekimen ugariren berri izateko moduko hitzaldia baina, batez ere, hacker gogo hori, gauzak muinetik kuxkuxeatzearena, egina emoten zaigunarekiko mesfidantza hori liburutegietara islatzea zuela helburu iruditzen zait. Merezi du bere Transformando la biblioteca pública irakurzeak (pdf).